Białoskórnictwo ? rzemiosło garbarskie specjalizujące się w wytwarzaniu cienkich, delikatnych skór na rękawiczki i odzież. W procesie natłuszczania używano ałunu glinowego i żółtek.
Garbowano głównie skóry pochodzące z kozłów, baranów, cieląt, łosi, jeleni, saren. Pierwsze cechy białoskórnicze znajdowały się we Wrocławiu (1420), Gdańsku, Toruniu, Krakowie (z foluszem), Poznaniu, Raciborzu, Niemodlinie i Głogowie.
Cech białoskórników jest wymieniany jako jeden z ponad sześćdziesięciu cechów obecnych w Poznaniu w XVI w.Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Białoskórnictwo
budynku czy mebla.
Najczęściej słyszy się o renowacji skóry używanej w meblach, butach czy jako tapicerki samochodowej. Skóra dość łatwo poddaje się tym zabiegom i osoba wykwalifikowana jest w stanie doprowadzić niemal do stanu nowości coś co było już bardzo zniszczone. Aby jednak uniknąć dodatkowych kosztów- warto pamiętać o regularnym dbaniu o nasze skórzane rzeczy.Skóra zwierzęca ma różne właściwości warstwowe w zależności od części ciała z której została zdjęta.
Rozróżnia się skóry z: policzka, łba, łopatki, grzbietu, zadu, pachwiny przedniej, brzucha, pachwiny tylnej.
Części skóry nazywane są: kark, krupon (słupiec), bok, szczupak.W przypadku zwierząt futerkowych: pyszczek, łepek, ucho, szyja, podgardle, kark, pierś, przednia łapa, grzbiet, bok, brzuszek, zad, biodro, tylna łapa, ogon. Krupon ma najbardziej zwartą budowę.
Skóry z karku i brzucha mają mniejszą gęstość, a z pachwin ? najmniejszą. Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Skóra_(surowiec).