Przyjemność płynąca z używania sauny

sauny zewnętrzne Z pewnością korzystanie z sauny niektórym osobom może wydawać się przeżyciem dość nieprzyjemnym.

W końcu chodzi o to, żeby wejść do bardzo rozgrzanego pomieszczenia i się porządnie wypocić.

Na domiar złego po wyjściu trzeba zażyć zimnej kąpieli.

Prawda jednak okazuje się inna ? korzystanie z sauny wcale nie jest przerażającym przeżyciem.

Wizyta w saunie wcale nie musi się kojarzyć z czymś męczącym, ciekawym zjawiskiem jest to, że osoby po wyjściu wydawały się mieć więcej energii i ogólnie lepsze samopoczucie.

Typu saun

Nikogo nie dziwi to, że są różne rodzaje rowerów (górski, miejski), łyżew (figurowe, hokejowe) czy basenów ogrodowych (dmuchany, na stelażu).

Nie powinno więc też dziwić, że również sauny można podzielić na kilka rodzai.

Można wyróżnić cztery podstawowe typy saun ? suchą, mokrą, parową oraz na podczerwień. Sauna sucha, inaczej fińska, ma wilgotność od 5 do 10%, a temperatury w środku osiągają 90 stopni. Z kolei sauna mokra ma niższą wilgotność niż parowa, ale ma wyższą temperaturę ? ok.

80 stopni.

W ostatnim wyróżnianym typie, czyli w saunie na podczerwień, skóra nie ma kontaktu z rozgrzanym powietrzem, ale z promieniami. Już w epoce kamienia ludzie zażywali kąpieli w rozgrzanym powietrzu, które miały miejsce w wykopanych jamach lub w chatach z gliny. Zostało nazwane to ?łaźnią pocącego się kamienia?, ze względu na wykorzystywaną technikę, polegającą na układaniu i podpalaniu kamieni, a później polewaniu ich wodą. Idea sauny rozwijała się w różnych regionach równolegle, jednak to w Finlandii zakorzeniła się na dobre. Na początku budowano sauny z kamienia lub w formie skórzanych namiotów.

Później do ich budowy zaczęto używać drewna i pozostało tak do dzisiaj.

Inny rodzaj sauny wykształcił się w basenie Morza Śródziemnego, zwłaszcza w Rzymie, gdzie znajdowały się termy, nieco różniące się od fińskich saun. .